Wednesday, June 23, 2010

II احمقانه


شدم مثل آلیس
دنیایی که تو بچگیام همیشه تو ذهنم بود با همه ی شخصیتاش و آدمای خوب و بدش دارن صدام می کنن
صداشون تو گوشمه حتی اون خرگوشه رو با چشمای خودم دیدم چند روز پیش
دیگه کم کم وقتشه
میدونی فقط نمی دونم اگه رفتم اونجا دلیلی برا برگشتن پیدا می کنم یا نه
شاید دوست دارم فراموش بشم
شایدم دوست دارم فراموش کنم
می رم تا شاید قهرمان دنیای کوچیک خودم شم .

تیله
چهارشمبه دوم تیر ماه هشتاد و نه

3 دید گاه:

morteza said...

aslan harchi ke to begi

sagharii said...

همیشه راهی جز آخرین راه و ساده ترین راه هست.
مطمئنم

matbuat said...

همیشه مواظب نشونه ها باش!گاهی وقتا آدرس غلط می دن!چیزی ه موندن عوض نشه،با رفتن هم عوض نمی شه

Post a Comment