چَش و چراغِ می توو

تموم شدم و مُردم .. سلام

بیست و سه ساله کاربرد نقطه و ویرگول و الخ رُ یاد نگرفتم. همیشه شانسی و با ترس ازشون استفاده میکنم.

در عوض یاد گرفتم واسه کلمه‌هایی که مینویسم عَ عِ عُ بذارم، قشنگ میشد از نظرم.

راستش نیم‌فاصله رو هم بلد نبودم.

حالا هم که تقریبا یاد گرفتم دلم میخواد ماتحت عالم هم نیم‌فاصله رو بتونه رعایت کنه - اینکه ماتحتِ عالم میتونه رعایت کنه این داستان رو، نمیدونم ولی میتونم سرِ وقت گوگل کنم - نمیدونم حالا ..  خیلی هم از کاربردش توی بعضی جاها سر در نمیارم ولی میدونم بعضی از کلمه‌ها باید باهم باشند باید بهم بچسبند باید همو بغل کنند .. کلمه‌هام آدمند .. دل دارند.

اینجوری شد که من شدم آخوندِ  کلمه‌ها  .. راستش اینجوری کلمه‌ها هم مالِ خودم میشدند.

حرفام پر شد از آ و دیکته‌ی میخی ِ پدردرآر

یهو دیدم همه آخوند شدند و من دوست داشتم تنها آخوند باشم

واسه همین عمامه و عبامو تا کردم و گذاشتم دم در .. مال شما

آخه آدم رقابت نیستم .. بلد نیستم دعوا کنم حق خودمو بگیرم .. بعدم آخه چه حقی .. کی گفته این حق توئه ؟  .. این همیشه برام سواله کی گفته کی یا چی حق کیه ؟ .. اینکه کی میدونه حقش چیه .. مالش چیه .. مثلا من میدونم مامانم مالِ منه حق ِ منه زنه منه .. ولی نمیدونم آیا تو مال منی حق منی زنِ منی ؟ یا چی

به هرحال بدم هم نمیاد زبون باز کنی و بگی مال توام حق توام زن توام . خِلآص

تیله .  مرداد نود و یک

IIII احمقانه

توجیه ؟

ثانیه هاتو ، انرژیتو حتی صداتو در راه توجیه کردن احمق هدر نده

احمق موجودی ست ک گوش ندارد حتی چشمی

ولی عاشقانه به خود وعقایدش آویزان ست

خون رگ هایت را هورت می کشد

قرقره کرده

و تف می کند

.

.

.

تیله . 3 مهرماه . هشتاد و نه

III ا ح م ق ا ن ه

نزدیک نشو تا شاید چهره زشت و باطن سیاهت را نبینم

تو بخندی به همه ی حماقت های من

ک همیشه می پندارم بی شک همان خوب داستان هایی

همان دور دورها باش

.

.

.

ت ی ل ه ب ی س ت ا م ر د ا د 89

وي خاطره‌ات پونز ، نوك تيز ته كفشم

ب ی ز ا ر م

بیزار از خداحافظی ها

از دل تنگی ها ی مسدود کننده ی نفس

ک لبخند می زنیم و می خندیم تا تار اشکهایمان در پس سینه مان پنهان شود

ک به رویمان نمی آوریم ساعت ها را ، میبلعیم ثانیه ثانیه هایی ک مجالی برایشان نیست ، ک به راحتی گم می شوند و قید دل های ما را میزنند

می رویمو آتش میزنیم و خون خلق می ریزیم تا فردای بهتری جایگزین اکنونمان باشد

و

من باور نمی کنم این فاصله ها را

و دلم مچاله می شود

از نبودن ها

..

تیله . شمبه . نهم مرداد . هشتاد و نه

عقب ماندگی

تند و تند عقربه های ساعتم میرن جلو ، حتی ازم جلو زدن

سبقت از چپ و راست

دارن از مسیر منحرفم میکنن

پس کو اون مجری قانونی ک شبا که ما میخوابیم میگن اونا بیدارن ؟!ا

به یه پلک زدن روزام به شب میرسه ، کافیه یه لحظه غافل شم

میگم امروز ک سه شمبست میگه بیچاره ! چهارشمبم داره تموم میشه کجای کاری

اصلا کی به اینا گواهینامه داده ! آقا من شکایت دارم !ا

تیله

مثل اینکه چهارشمبه ! شونزدهم تیر ماه هشتاد و نه

بی دلیل

هنوز عادت نکردم ک به هیچ چیز نباید عادت کرد

پیش خودم فکر می کنم این منم ک ثبات ندارم ولی می بینم ک دلیل این بی ثباتی تنها من نیستم

- چشاتو چرا بستی ؟

- می ترسم از باز کردنشون ببینم هست اونی که نباید و نیست اونی که باید

کات

ت ی ل ه

نهم تیر هشتاد و نه

II احمقانه

شدم مثل آلیس

دنیایی که تو بچگیام همیشه تو ذهنم بود با همه ی شخصیتاش و آدمای خوب و بدش دارن صدام می کنن

صداشون تو گوشمه حتی اون خرگوشه رو با چشمای خودم دیدم چند روز پیش

دیگه کم کم وقتشه

میدونی فقط نمی دونم اگه رفتم اونجا دلیلی برا برگشتن پیدا می کنم یا نه

شاید دوست دارم فراموش بشم

شایدم دوست دارم فراموش کنم

می رم تا شاید قهرمان دنیای کوچیک خودم شم .

تیله

چهارشمبه دوم تیر ماه هشتاد و نه

بمیر ولی خودت بمیر

کمتر آدمی رو دیدم ک پشت چند لایه سایه خودشو قایم نکرده باشه

چه خوبیم چه بد ، واقعیت رو جور دیگه جلوه می دیم تا شاید چه چه همسایه بُعدهای خالی شخصیتمون رو پر کنه

از حس‌های خوبی بگیر که هیچ وقت در زمان درست ابراز نمیشن تا بغضای خفه شده تو صدای قه قه مون ک مبادا به ضعیف بودن متهم بشیم

ک شاید فراموش کردیم دوست داشتن یک موهبت و ابرازکردن ِ اون یک هنر و حتی همون یک قطره اشک ِ بدون رو در بایستی قدرتمون رو هر چه بیشتر بیان می کنه

عجیب مردمانی هستیم ک در آغوش می گیریم و لبخند می زنیم به هر آن کس ک جایگاهی در ذهن و قلبهامون ندارن و به گرمی دستان کسانی را می فشاریم که نسبت به اونها پر از احساس انزجارو تنفریم و به صدم ثانیه نکشیده از دور شدنشون کاسه ی غیبت در دست می گیریم

.

.

.

ونقاب پشت نقاب

عمده ی وقتمون رو سر پنهان سازی خود واقعیمون می کنیم چرا که حوصله ی بحث و آزار دیدن نداریم

تقصیر کسی هم جز خودمون نیست چرا که همیشه در پی اثبات اشتباه کردن بقیه بودیم تا با ثبت اون درستی سخن و عقیده ی ما آشکار بشه

و حال نوبت ماست

تصمیم می گیریم وانمود کنیم که "من" همانند شمام تا از سیل قضاوت دیگران رهایی پیدا کنیم

و این گونه می شه که بی ارزش می شه " دوست داشتن " هامون

چرا ک من عاشق نقاب تو و تو هم شیفته ی توهمی از من می شی

و وای به حال روزی ک این پرده بیفتد

...

تیله

چهارشمبه + یک - بیست و هفتم خرداد هشتاد ونه

همه ی نا گفتنی ها

I want to be alone
I need to touch each stone
face the grave that i have grown
I want to be alone.

Before all the days are gone
and the walls are built and torn
to pass the time of those who morn
I want to be alone.

Rivers that run anywhere
are in my hand and just up the stair
past the eyes of those who care
who can never be alone.

Changes that were not ment to be
tow the hours of my memory
sing a song of love to me
to say you must never, never be alone.

But tears of a silent reign
seek shelter on my broken pain
and run away but I remain
to speak the words that sing of alone.

I want to be alone
I need to touch each stone
face the grave that i have grown
I want to be alone.

Jackson C. Frank

تیله
چهارشنبه - دوازدهم خرداد ۱۳۸۹

رها رها رها من

" آرامش "

یه جور بیحسی یا یه جور لـَـــختیِ بِکر

یه جور شناوربودن توی خلسه که با غوطه ور شدن توی حباب که با تمام لذتی که بهت منتقل می کنه پرِ ترس ِاز هم فرو پاشیدنه , زمین تا آسمون توفیر داره

پیدا کردن آرامش، اونم توی این همه شلوغی پرازازدهام و همهمه، بهترین بود

آرامشی که سالها از آن من نبود و عادت کردنم به نبودش یه جورایی خیانت محسوب می شد

حالا هست و تک تک سلول های وجودم پذیرای این حس خاک گرفته ی قدیمیه

تیله

چهارشنبه - ۱۲ خرداد ۱۳۸۹

سیم یکی مونده به آخر

یک مورچه در چشمانم راه میرود

در اشک چشمانم آب تنی می کند

از گوشه ی چشمم سر می خورد ، پایین می آید و می لغزد .

یک مورچه در مغزم می لولد

راه میرود و صدای راه رفتنش خواب را از چشمانم گرفته

یک مورچه در چشمانم راه میرود.

دوستش ندارم و دوست دارد تک تک اجزای بدنم را

یک مورچه در قلبم تالاپ تولوپ کنان ریشخند تحویل من می دهد

مورچه دوستم ندارد

مورچه راه میرود و صدای راه رفتنش خواب را از چشمانم گرفته

یک مورچه در چشمانم راه میرود

راه میرود و صدای راه رفتنش خواب را از چشمانم گرفته

از مورچه بدم می آید

یک مورچه در گوش چپم بر طبل می زند

بازی می کند و بالا پایین میرود

یک مورچه شیطان صفت در بدن من است

داد می زند

هوار می کشد

از مورچه بدم می آید

یک مورچه در چشمانم راه میرود

از گوشه ی چشمم سر می خورد ، پایین می آید و می لغزد

یک مورچه در گلویم طناب بازی می کند

هفت سنگ بازی می کند

سنگ پرتاب می کند

مورچه تارهای صوتیم را بهم زده و صداهای نا هنجار تولید می کند

از مورچه بدم می آید

یک مورچه در چشمانم راه میرود

تیله 17 اردی بهشت 89

1 احمقانه

می گن دنیا کوچیکه

،؛،

تعبیر اول اینکه دنیا ریـــز میبینتت .

در حالت فوق شخص شخیص جنابعالی در راستای اهداف کمال گرایانه کائنات کلا دیده نشده و جزو تلافات یا همون قربانی تلقی می شی .

فرد مذکور در طول زندگیش به پدر، مادر، خواهر و برادرِ زمین و زمان الفاظ رکیک نثار کرده

و خاک بر سر ریزون با این دنیا وداع می کنه .

تعبیر دوم اینه که تو ریز میبینی دنیارو .

فوق والذکر مهارت خاصی در ارجاع دادن همه چیز به نواحی ممنوعه داشته و بی توجه به هر آنچه در اطراف یا برایش رخ می ده حرف و عمل خودش رو به کرسی می نشونه .

شاید در ظاهر ایده آل و رویایی باشه این حالت ولی بی شک عوارض ناشی از این بی قیدی نه تنها دامان اطرافیان رو می گیره ، بلکه خود فرد هم به اون دچار می شه .

گاهی وقتا که زندگی کامتو تلخ کرد از دسته دوم باش و هر وقت غرور کاذب دودمانتو بر باد داد نیم نگاهی به دسته ی دوم بنداز باشد که آمرزیده شوی .

،؛،

می گن دنیا کوچیکه

،؛،

" نــــــــــــــــه ! امکان نداره !!!! "

حس عجیبیه وقتی با فردی تازه آشنا می شی و هیچ پیش زمینه ای هم در ذهنت از این آدم نداری ولی گذشته و بخشی از آیندتون به هم گره خورده و در عجب می شی ک خاطرات مشترک و دوستان مشترکتون -هرچند بدون علم به اونا - چه پیوند ساده ای رو بینتون بر قرار کردن .

دنیا کوچیک تر از این حرفاست ! باور کن !

تیله 15 اردی بهشت 89